زرادخانه اتمی پاکستان می‌تواند جایگاه سوم جهان را به دست آورد
به گزارش سازمان جوانان پان‌ایرانیست به نقل از واشنگتن‌پست، در گزارش جدیدی دو اتاق فکر آمریکایی عنوان کرده‌اند که پاکستان سالانه بیست کلاهک اتمی می‌سازد و در مدت‌زمان کمتر از یک دهه می‌تواند سومین قدرت بزرگ اتمی جهان شود.
گزارش اتاق فکر موقوفه کارنگی برای صلح بین‌المللی و اتاق فکر سیمپسون به این نتیجه رسیده‌اند که پاکستان در مقابل هند، رقیب دیرینه و کشوری اتمی، به‌سرعت در حال گسترش توانمندی‌های اتمی خود است. در این گزارش همچنین آمده است که پاکستان در گسترش کلاهک‌های اتمی با سرعتی بسیار بیشتر از هندوستان به‌پیش می‌رود.
تحلیل‌گران تخمین زده‌اند که پاکستان در حدود ۱۲۰ کلاهک اتمی و هند در حدود ۱۰۰ عدد از آن‌ها را در اختیار دارد.
در جای دیگری از این گزارش اشاره شده است که در سال‌های آینده دستاوردهای پاکستان می‌تواند به‌شدت افزایش پیدا کند به این دلیل که ذخیره بسیار زیادی از اورانیوم در حد بالا غنی‌شده دارد که می‌تواند برای تولید ابزار اتمی کم-بازده به کار گرفته شود.
هند ذخایر بسیار بزرگی از پلوتونیوم، حتی بیشتر از پاکستان، دارد که برای تولید کلاهک اتمی پر-بازده ضروری است. ولی در گزارش آمده که هند از این پلوتونیوم برای تولید انرژی داخلی استفاده می‌کند.
پاکستان می‌تواند حداقل ۳۵۰ کلاهک اتمی در پنج یا ده سال آینده به دست آورد و بدین ترتیب این کشور احتمالا بیش از هر کشور دیگری بمب اتمی خواهد داشت، البته به‌جز ایالات‌متحده و روسیه که هرکدام هزاران بمب اتمی دارد.
مسیر گسترش زرادخانه اتمی پاکستان که به‌وسیله وجود زیرساخت‌ها امکان‌پذیر شده است، بسیار فراتر از آن تضمین‌ها برای حداقل نیروی بازدارنده مورد تایید است که مقامات پاکستان و تحلیل‌گران پس از آزمایش سلاح اتمی ارایه داده‌اند.
درزمانی که انتشار این گزارش مقامات نظامی پاکستان برای نظر دادن دراین‌باره در دسترس نبودند.
مقامات و تحلیل‌گران غربی سال‌ها تلاش کرده‌اند که برآورد دقیقی از توانایی‌های اتمی پاکستان به دست آوردند. بسیاری از تحلیل‌گران پاکستانی نتایج به‌دست‌آمده در این گزارش را زیر سوال برده‌اند و می‌گویند که این گزارش بر مبنای فرض نادرستی بناشده که پاکستان تمام ذخایر فسیلی خود را برای ساخت سلاح اتمی به کار می‌برد.
منصور احمد که یک متخصص اتمی در دانشگاه قایدی اعظم اسلام‌آباد گفته است که به نظر او در تخمین دقیق‌تر توانایی‌های پاکستان این کشور می‌تواند در سال‌های آینده ۴۰ یا ۵۰ کلاهک جدید اتمی بسازد. بااین‌وجود ایشان درباره اینکه پاکستان قصد دارد توانمندی‌های اتمی خود را گسترش دهد مخالفت نمی‌کند.
منصور احمد چندی پیش در واحد دولتی جان اف کندی در دانشگاه هاروارد عضو گروه امنیت اتمی شده است افزود: «این گزارش بیش‌ازاندازه بزرگ شده است. هرچند آنچه جهان باید بفهمد این است که سلاح اتمی بخشی از سیستم اعتقادی پاکستان است. این فرهنگی است که در طی سال‌ها ساخته شده است چراکه سلاح اتمی نیروی بازدارنده قابل‌توجهی در برابر خشونت‌های بیرونی به وجود آورده است».
بر اساس گزاش فدراسیون دانشمندان آمریکایی، فرانسه حدود ۳۰۰ کلاهک اتمی، انگلستان در حدود ۲۱۵ و چین حدود ۲۵۰ عدد از آن‌ها را در اختیار دارد.
این گزارش را مدیر موسسه کارنگی توبی دالتون و بنیان‌گذار موسسه سیمپسون مایکل کرپون نوشته‌اند. دالتون درجایی از گزارش آورده است که پاکستان علاوه بر اورانیوم غنی‌شده از پلوتونیوم نیز برای تولید کلاهک اتمی استفاده می‌کند. پاکستان اخیرا رآکتور چهارم تولید پلوتونیوم را به تاسیسات خوشاب افزوده است. توبی دالتون می‌گوید: «ما تخمین می‌زنیم، تخمینی که احتمالا درست باشد ولی نه کاملا دقیق، با سوختی که از این چهار رآکتور به دست می‌آید آن‌ها با نهایت سرعت ممکن آن را فرآوری کرده تا پلوتونیوم استخراج کنند».
هند و پاکستان که سه جنگ بزرگ داشته‌اند، در سال ۱۹۹۸ به‌عنوان قدرت‌های اتمی معرفی شدند. از آن زمان، رهبران غربی به شکل فزاینده‌ای درباره احتمال برخورد اتمی دو رقیب در حالت هشدار قرار داشته‌اند.
هند رویه‌ای را پیش گرفته است که در آن سیاست استفاده از سلاح اتمی در اولویت قرار ندارد. رهبران پاکستان نیز همیشه اعلام کرده‌اند که موضع مشابهی گرفته‌اند و گفته‌اند تنها در یک حالت دست به سلاح اتمی خواهند برد و آن حمله ارتش بزرگ هند به پاکستان است.
کرپون می‌گوید نگاه هند به سلاح اتمی «به‌عنوان ابزاری سیاسی و گزینه‌ای برای اعتبار است نه چیزی که برای استفاده در میدان جنگ به کار گرفته شود». در پاکستان سلاح اتمی «به‌عنوان چیزی دیده می‌شود که برای تضمین ثبات باید آماده استفاده از آن باشید».
اما کرپتون و دالتون گفته‌اند که هنوز پاکستان وقت دارد که سرعت گسترش زرادخانه اتمی‌اش را کاهش دهد. به عقیده این دو تحلیل‌گر اگر پاکستان این کار را انجام دهد، جامعه جهانی باید در نظر بگیرد که چه قدم‌هایی باید برداشته شود که این کشور به‌عنوان کشوری با اعتبار اتمی شناخته شود.
