نامه چهار تن از اساتید برجسته دانشگاه به رئیس جمهور در باره روز کورش
استادان میرجلال‌الدّین کزّازی، علی‌اصغر دادبه، ناصر تکمیل‌همایون و حکمت‌الله ملاصالحی با تأیید نامه‌ای خطاب به دکتر حسن روحانی از او خواسته‌اند از سازمان‌ها و نهادهای متولی درخواست کند تا به مردمی که به گردهماییِ خودجوش هفتم آبان می‌روند برای پاک کردنِ پیرایه‌های نادرستی که به این روز بسته‌اند یاری رسانند.
در بخشِ آغازینِ این نامه، پس از سلام و احترام، آورده شده: «نزدیک به یک دهه است که هفتم آبان‌ماه از سوی دوستداران ایران در سراسر جهان به یاد روز صدور منشور حقوق بشر کورش بزرگ پس از آزادسازی بابل، که نقطه‌ی عطفی در تاریخ جهان به شمار می‌رود، به‌گونه‌ای خودجوش «روز کوروش» نامیده شده و در آن، گروهی از ایرانیان که سال به سال بر شمارشان افزوده می‌شود بر آرامگاه آن شخصیت ارجمند گرد آمده و جلوه‌هایی زیبا از وحدت و همبستگی ایرانیان و قوم‌های ایرانی را به نمایش می‌گذارند. این روز، در واقع، روز بزرگداشتِ تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین و یکتاپرستی، آزادمنشی، صلح‌دوستی، خردورزی، مردم‌داری، کشورداری و انسان‌دوستی ایرانیان، و میراث مشترکِ ایرانی‌تباران، با هر دین و زبان و از هر قوم، است».
در دنباله‌ی این نامه آمده: «همان‌گونه که می‌دانید، در کنار یادکردِ مفصل و آشکار کورش بزرگ در کتاب دینی عهد عتیق به نیکی، در آثار بسیاری از بزرگان و مفاخر اسلامی روح متعالی و عدالت‌خواه کورش ستایش شده و بسیاری از صاحب‌نظران حوزه و دانشگاه در تفاسیر آیات ۸۲ تا ۹۵ سوره‌ی کهف قرآن مجید، که بر انطباق روایات مربوط به کورش کبیر و ذوالقرنین تأکید می‌کند، به جایگاه کورش یا ذوالقرنین از منظر قرآن اشاره نموده‌اند و از این رو، توجه به این نماد ملی با فرهنگ اسلامیِ ملت ایران ستیزی ندارد».
در این نامه درباره‌ی رویدادهای سال‌های اخیر چنین اشاره شده: «در سال‌های اخیر، از سویی برای مخدوش کردن چهره‌ی کورش بزرگ نزد مردم تلاش‌های بسیاری بر دستِ گروههای جدایی‌خواه و تندرو، چه درون و چه بیرون از مرزهای سیاسی ایران ــ در کنار دشمنانِ تاریخی فرهنگ ایرانی و آنانی که با انداختنِ اختلاف میان ایرانیان، می‌کوشند این ملت تاریخی را ضعیف و آماده‌ی تجزیه‌های سیاسی و فرهنگیِ بیشتر کنند ــ صورت گرفته است و از سوی دیگر، نیز گروه‌هایی از مخالفان سیاسیِ نظام حاکم می‌کوشند این چهره‌ی ملی و انسانی را به سود جریان و سلیقه‌ی سیاسیِ خویش مصادره کنند که هر چند با هوشیاری اکثریتِ مردمِ دوستدار تاریخ و فرهنگ، این گروه‌ها تاکنون به اهداف خود نرسیده‌اند اما سببِ تردید برخی نیروهای امنیتی نسبت به نیّت بی‌غل‌وغش و میهن‌دوستانه‌ی جوانانی که بر آرامگاه کورش گرد هم می‌آیند شده‌اند. به نظر می‌رسد چنین تردیدی در راستای خواستِ گروههای یادشده و به سودِ آنان باشد، تا با بزرگنماییِ محدودیت‌های ایجادشده، برداشت‌های سیاسیِ خود را از این حرکت ملّی تبلیغ کنند. هم‌چنان که این محدودیت‌ها در مواردی سببِ برخی پیامدها و شعارهای تند و تیز و به‌ویژه ستیزنده از سوی گروه اندکی از جوانان با تیره‌ی عرب ــ از تیره‌های حوزه‌ی تمدنی ایران که نامش در کنار دیگر قوم‌های ایرانی در پگاهِ شکل‌گیریِ کشورمان «ایران»، در شناسنامه‌ی تاریخی‌مان «سنگ‌نگاره‌ی بیستون»، و در نامه‌ی فرهنگ و منش‌مان، «شاهنامه»، آورده شده ــ گردیده است، که هر چند به نظر می‌رسد در واکنش به برخی سیاست‌های ایران‌ستیزانه‌ی دولت‌هایی در منطقه باشد اما با روح اندیشه و آرمان‌های آن بزرگمرد تاریخی در ستیز است و بیانِ آنها شایسته‌ی ایرانیان نیست».
این استادان سرشناس در نامه‌ی خود تأکید کرده‌اند که: «به گمانِ ما، هرگونه اقدامی برای کم‌رنگ کردنِ این مناسبت، در عمل، ریختن آب به آسیاب دشمنان ایران، گروههای تجزیه‌طلب و جریان‌های مخالفِ نظام خواهد بود و شایسته نیست سوء‌استفاده‌ی عده‌ای معدود از این مناسبت، و ناآگاهی و برخی شعارهای غیرفرهنگی از سوی دیگر، دست‌آویزی برای عدم همراهی سازمان‌های فرهنگی و کم‌رنگ کردنِ این روز شود، که پیامدهای چنین راهبردی بسی ویران‌گرانه‌تر از مفروضاتِ مورد نظرِ این نهادها و سازمان‌ها خواهد بود».
وطن یولی = راه وطن
