دانشجویان پیشروان جنبش آگاهی بخش ملی

سازمان جوانان حزب پان ایرانیست فرا رسیدن روز دانشجو را به همه ی دانشجویان ، بویژه دانشجویان دربند شادباش می گوید.امروز به اذعان بسیاری از آگاهان ، دانشجویان دربند ، زندان را به محیطی آموزشی ومحلی برای اندیشیدن به ایران مبدل کرده اند. وجود ارزشمند آنها در هر حوزه ای از جامعه و درهر محل و محیطی مغتنم و اسباب خیر و شکوه ایران است .
هم میهنان و دانشجویان گرامی
همان گونه که خود به خوبی می دانید سالهای اخیربرگزاری مراسم روز دانشجو وهر نوع تجمع و گردهم آیی غیر دولتی دشوارتر و شرایط عمومی نامناسب تر از هر زمانی شده است. این امر بهایی می باشد که دانشگاه و دانشجویان بعنوان بخش پیشروی جامعه بدلیل مقاومت مدنی خود پرداخت می کنند و دیریست که با حضور آگاهانه اجازه ی گسترش و غلبه ی بی قید و شرط استبداد را درحوزه ی عمل و نظر به تمامیت خواهان خانه بربادده نمی دهند.
نهاد آموزش نوین ملی با ظهور دارالفنون و سپس راه اندازی مدارس به همت آزادیخواهان ، جلوه ای بود از منطقی تاریخی که سمت و سوی آن کوشش در راستای تعلیم و تربیت فرزندانی مسوول در قبال سرنوشت میهن و ملتشان بود.از همان سالها خراب کردن و کندن بنیاد مدارس و جلوگیری از گسترش آموزش همگانی و تعلیم و تربیت ملی به سنت و وظیفه ی مقدس گروهی تبدیل شد که از برچیده شدن بساط کهنه خویش هراسناک بودند .اما پایداری هایی که با روح زمان آبیاری می شد بر این مصایب چیره آمدند.
امروز هم با جلوه ای دگر همان مبارزه ها و مقاومت ها جاریست ، و ضرورت آن فزونی یافته و بود و نبود موجودیتمان به این نوع از مبارزات بستگی دارد. سازمان جوانان حزب پان ایرانیست با ارج نهادن به این مبارزات تاریخی دست همه ی دانشجویان آزاده و آگاه را برای ادامه ی این مبارزات به گرمی و صمیمانه می فشارد و از این عزیزان برای پیوستن به صفوف مبارزاتی پان ایرانیستی دعوت به عمل می آورد.
در ادامه ، موارد مهم بیانیه ی تحلیلی سال پیش از آن جهت که وجوه تحلیلی و خط مشی مبارزاتی مندرج در آن به اعتبار خود باقیست مجددا منتشر می شود :
مبارزه ی دانشجویان در این شرایط که کشور ما در آن به سر می برد مبارزه ای ملی و واجد دو وجه است . یک وجه آن صنفی و وجه دیگر شامل دغدغه ها ی عمومی و مطالبات ملی و دموکراتیک می باشد.متناسب با این دو وجه به نظر ما مبارزات دانشجویی می باید دو رخ داشته باشد:
الف- امور صنفی ، وجهی از مبارزه دانشجویان :
1-هدف از تاسیس دانشگاه و نظام آموزشی فراگیر و منسجم، تولید دانش و آموزش مهارت بوده که کارکرد جامعه پذیری با عنایت بر هشیاری ملی و اجتماعی در آن مستتر می باشد. جامعه ، جهت حرکت در مسیر درخشندگی و توسعه نیازمند دانش در بعد علوم کاربردی و فنی (طبیعی) و نیز علوم انسانی است. توسعه بدون بنیان های نظری صحیح ممکن نیست و این مهم امری نیست که توسط بخش نامه یا قالب های رسمی که مهر تایید قدرت و حکومت بر آن خورده باشد ، تحقق یابد . علی رغم فقر نظری شدید در شاخه علوم انسانی ، متاسفانه شاهد حمله سازمان یافته اهالی قدرت به این حوزه ی دانش هستیم. امروز برای فلسفه ، مباحث نظری در حوزه هایی مانند تاریخ ، جامعه شناسی ،علوم سیاسی و… لباسی از پیش دوخته شده مهیا گشته تا با فشار و ضرب و زور بر قامت عقل آزاد و تعقل ناظر بر شرایط جامعه پوشانده شود . طبیعتا مقابله با این فرآیند یک مقاومت علمی و آگاهانه را می طلبد که تنها دانشگاه عرصه آن نمی تواند باشد بلکه ضروری است در جامعه و خارج از دانشگاه بصورت آگاهانه به منزله حوزه ای از دانشگاه ، فضای خردورزی را بسط دهند و صیانت کنند تا مجالی برای گردهم آیی اهالی علم در آغوش جامعه فراهم شود و دانشجویان در دانشگاه ها لازم است بصورت علمی به مقابله با یورش به ساحت علوم نظری بپردازند وهمزمان استادان خود را به تاسیس کرسی های علمی خارج از دانشگاه ،”در خانه ها و دیگر جاها” اعم از عینی یا مجازی ترغیب کنند.
2- امروزه عمده ای از دانشجویان مستعد به سختی و با کوشش شبانه روزی به دانشگاه معتبر دولتی با ظرفیت بسیار پایین راه می یابند و مابقی در دانشگاه های پولی معتبر و یا غیر معتبر به تحصیل می پردازند.هزینه ی دانشگاه ها بسیار سنگین است و اغلب دانشجویان نگران شهریه های خود هستند. وضعیت خوابگاه – در صورت وجود- اغلب نامناسب و اجاره بهای مسکن در بیرون دانشگاه کمر شکن و کیفیت تغذیه اسف بار و قیمت مواد غذایی در بازار بسیار گران.متاسفانه با راه افتادن سازمان “تولید مدرک” به جای ” تولید دانش” کیفیت علمی دانشگاه ها تحلیل رفته و این در حالی است که وضعیت بازار کار برای فارغ التحصیلان بحرانی و مدت طولانی نظام مقدس سربازی فاقد برنامه ،عمر بر باد ده است ، و دست مزدها نسبت به هزینه زندگی و انتظارات ، بسیار اندک و توازنی غیر قابل پذیرش میان توزیع ثروت و توزیع دانش برقرار است. غلبه بر همه ی این کاستی ها و دست کم اعتراض بر آن ، یک سازماندهی دقیق مبتنی بر خط مشی صنفی با عنایت به ظرفیت های حقوقی می طلبد .بدیهی است که مدیریت انحصاری و سیاسی امنیتی حاکم بر محیط های علمی خواهد کوشید این اعتراضات و کوشش ها را با علایم و مفاهیم امنیتی توضیح دهد تا به جای ورود به مباحث منطقی و علمی با تکیه بر اهرم های قدرت امنیتی به پرسش ها پاسخ دهد، لذا این کوشش ها باید با تشکل دادن خود و حفظ چارچوبهای صنفی و ایجاد ظرفیت رسانه ای ،همکاری تعریف شده و ارگانیک با سازمان های حقوقی مستقل برقرار کنند.
ب:مبارزه ی عمومی و شبکه ی هشیاری ملی.
مسیر تاریخی ، ما را بسمت حاکمیت ملت و اراده ی ملی رسانده است و آئین حکمرانی تغییری ماهوی یافته و امور پیچیده ی ملی و انسانی امروز این سرزمین جز با دخالت موثر و مسوولانه ملی افراد جامعه تدبیر نخواهد شد. و این در حالیست که فرآیند تصغیر ، سعی در زدایش شان سیاسی و فاعلیت در صحنه ی سیاسی از اهالی این سرزمین دارد ،اگر چه در ظاهر آهوگردانی می شود تا با تکیه بر برخی ظواهر امراین فرایند از انظار عمومی پنهان شود.جامعه ایرانی بطور عام و جامعه ی دانشگاهی و دانشجویان بصورت خاص سالهاست که هزینه ی سنگین حرکت در مسیر آزادی و صیانت از اراده ی ملی و شان و فاعلیت سیاسی جامعه را پرداخت کرده اند، بویژه آنکه ” جامعه مدنی” و نهادهای موثر چونان احزاب بدلیل فشارهای امنیتی توان سازماندهی قدرتمند و منسجم را ندارند و از آنجائیکه دانشگاه محلی است که اجتماعی کوچک بصورت طبیعی درآن میسر می شود ، مبارزه ی دانشجویی بیشتر نمود یافته و هزینه های سنگین نیز پرداخته شده است.ستاره دار شدن دانشجویان فعال ، زندان ، حمله به کوی دانشگاه و… از جمله موارد این هزینه ها بوده است.
در این شرایط که انسداد سیاسی شدت یافته و سایه ی فضای امنیتی بر کل کشور سنگین تر شده است، روزنامه ها ی نیمه مستقل زیر تیغ سانسور می باشند و احزاب در پی دخالت ها ، دستکاری ها و سرکوب امنیتی آسیب های جانکاه دیده اند و فضای مجازی مستقل با سد فیلترینگ مواجه است، دانشجویان می توانند شبکه ی آگاهی ملی را تقویت و کارآمد سازند .
این شبکه ی هشیاری ملی مسیر مطالبات جامعه را روشن و درهدایت پتانسیل احساسی بالای جامعه موثر خواهد بود.دانشجویان با برگزیدن طریقه ای از زندگی که مردم در مراجعه به آنها بتوانند سازمان و ساختار اجتماعی را ارتقاء بخشند و با عمومیت بخشیدن به ارزش هایی که ضامن خیر جامعه و نیاز امروز است در اصلاح وضع اجتماعی نقشی موثر ایفاء کنند.
گسترش شبکه ی آگاهی و هشیاری ملی ، مبارزه اجتماعی هدفمند و سرنوشت سازی است که علی رغم همه ی سختی و دشواری ها از این مرحله باید بگذریم .
در این مبارزه ی بزرگ عالیترین درجات احترام قلبی خود را به آزادگان و مبارزان شکوه و شوکت ملی تقدیم می داریم و خود را در کنار همه آنها می دانیم.
پاینده ایران
سازمان جوانان حزب پان ایرانیست