سفره مشترک تجزیه طلبان و خبرگزاری فارس

سفره مشترک تجزیه طلبان و خبرگزاری فارس

آرتمیس برهانی 

خبرگزاری فارس امروز در مطلبی که با عنوان «جیغ بنفش پان ایرانیست‌ها از دروغگویی عفو بین الملل، شادی صدر و بی‌بی سی» منتشر کرده است، با اشاره به بیانیه پان ایرانیست‌های خوزستان و با پوشش دفاع از تمامیت ارضی، به سازمان‌های بین المللی و افراد مدافع حقوق بشر و همچنین رسانه‌های فارسی زبان چون “بی‌بی سی” حمله و آن‌ها را زیر سوال برد.
این خبرگزاری وابسته به سپاه با اشاره به خبری که در رسانه‌ها مبنی بر اعدام چهار جوان در شهر اهواز در روزهای پایانی خردادماه سال جاری با به کار بردن القابی چون «فعال سیاسی»، «فعال اجتماعی» و«فعال حقوق بشر» منتشر شد، فعالین حقوق بشری را متهم به سیاه نمایی و دروغ سرایی کرده است. «فارس» با استناد به بیانیه پان ایرانیست‌های خوزستان، که با مبنا قرار دادن تحقیقات محلی و رویکرد دفاع از تمامیت ارضی منتشر شده بود، سعی کرد دلیلی مشروع برای مدعای خود بتراشد و حمله خود را موجه جلوه دهد.

 
سوالاتی که با عملکرد خبرگزاری فارس مطرح می شود اینست که آیا به راستی در روند اتفاق افتاده فعالین حقوق بشر و پان ایرانیست ها در مقابل هم قرار دارند؟ آیا فعالیت علیه صدور حکم اعدام در جمهوری اسلامی و دفاع از حقوق انسانی با دفاع از تمامیت ارضی یک کشور توسط یک حزب ملی در منافات است؟ آیا ایرانیان فعال در زمینه حقوق بشر می توانند ادعا کنند که با توجه به تمام مهرورزی هایی که در موضع گیری هایشان نسبت به ایران داشته و دارند، نسبت به تجزیه شدن میهنشان و بد خواهی عده ای مزدور نسبت به این مملکت بی تفاوتند، اما سرنوشت مردمی که بخش مشترکی از هویتشان در ایرانی بودن نهفته است برای آنان اهمیت دارد. آیا پان ایرانیست ها در تاریخ موضع گیری هایی که در راستای منافع ملی داشته اند، نسبت به جان انسان بی تفاوت بوده اند یا مهر تاییدی بر صدور بی رویه حکم اعدام در ایران زده اند؟
در جهت مقابله با بازی تجزیه طلبان از یک سو و حامیان جمهوری اسلامی چون خبرگزاری فارس از سوی دیگر بیان این نکته لازم است که بزرگ‌ترین انتقاد در چنین شرایطی به نظام قضایی جمهوری اسلامی وارد است که طی رویه پیشین در پرونده‌های قضایی از برخورد شفاف خودداری می‌کند و تمام مراحل دادگاه و صدور حکم برای چنین متهامانی را پشت درهای بسته و در موارد بسیاری حتی بدون حضور وکیل مدافع متهمان برگزار می‌کند. در پرونده‌های قضایی اسناد غیر محرمانه‌ای است که می‌توان در اختیار رسانه‌ها قرار داد تا به ابهام زدایی پیرامون پرونده کمک و از سوی دیگر فضا را برای سوء استفاده از نام این متهمان و سیاسی جلوه دادن اینگونه پرونده‌ها ببندد.
این اولین بار نیست که مسولان قضایی با اشتباهات فاحش خود بستر مناسبی برای عده‌ای سود جو ایجاد می‌کند که با وارونه جلوه دادن اصل ماجرا و ایجاد حواشی به مقاصدی سود جویانه دست پیدا کنند و با توسل به نام حقوق بشر و آزادی خواهی بر علیه امنیت و منافع ملی این سرزمین گام بردارند. حاکمیت فعلی اگر نگران تمامیت ارضی ایران است می‌تواند به جای مقابل قرار دادن جریان‌های مخالف اپوزسیون دست به افشای اسناد موجود در پرونده‌های قضایی زده و در کمال شفافیت و صداقت به محاکمه علنی متهمین بدخواه ایران بپردازد. نه با عدم سیاست مناسب فضای توجیه حرکت‌های تجزیه طلبانه به نام حقوق بشر را باز نگه دارد.
در بیانیهٔ پان ایرانیست‌های خوزستان در مورد اعدام های اخیر که هفته گذشته منتشر شده، این نکته قابل توجه استکه به حکم اعدام و نقد روند بازپرسی و محاکمه در قوه قضائیه اعتراض شده و در عین حال به فعالین حقوق بشر و رسانه‌ها تذکر داده شده است که هر خبری را به صرف آنکه از سوی منابع مخالف با جمهوری اسلامی منتشرشده است باور نکرده و انتشار ندهند و اندکی پیرامون چنین مسائل مهمی که با امنیت ملی یک سرزمین و مردمان آن پیوند دارد با حساسیت بیشتری عمل نمایند.
در همین حال مخالفان تمامیت ارضی ایران نیز مترصد چنین موقعیتهایی هستند تا بتوانند اهداف خود را به پیش ببرند. قبل و بعد از اعدام این چهار نفر، گروه‌ها و چهره‌های تجزیه طلب شناخته شده‌ای چون «کانون مبارزه با نژادپرستی و عرب ستیزی در ایران» و «یوسف عزیزی بنی طرف» به سختی تلاش کردند ماهیت فعالیت و اتهامات این افراد را تغییر و از آن‌ها چهره‌ای جدید با هویت «فعال سیاسی» بسازند.
نباید از نظر دور داشت که عناوینی مانند «فعال سیاسی» و «فعال حقوق بشر»، عناوینی نیستند که هر جایی و برای هر شخصی قابل استفاده باشند. افرادی خاص بنا به نوع فعالیت‌هایشان با چنین عناوینی خطاب می‌شود.
از سوی دیگر برخی فعالین و سازمان‌های حقوق بشر در پی اعدام این جوانان و تبلیغات پر سر و صدای تجزیه طلبان، ضمن اعلام انزجار از اجرای حکم اعدام در ایران، از این افراد با‌‌ همان عناوین ساختگی به دست تجزیه طلبان استفاده نمودند و روند این اعتراض علیه اعدام، به اعتراض علیه «آزادی خواهان» و «فعالان سیاسی» در ایران تغییر کرد.
پان ایرانیست‌ها با ارائه اطلاعاتی پیرامون اتهامات این افراد پرداخته و عنوان فعال حقوق بشر و عناوین ساختگی دیگر به چنین مجرمینی را توهین به فعالان سیاسی و فرهنگی عرب ساکن ایران دانستند که با شیوه دمکراتیک به کوشش‌های سیاسی و احقاق حقوق اجتماعی خود می‌پردازند.
در آخر باید توجه داشت خبرگزاری فارس و دیگر رسانه‌های حامی حکومت سعی می‌کنند با ایجاد مقابله در بین گروه‌های اپوزیسیون و با استفاده از فضای متشنجی که توسط دستگاه قضایی ایران و گروه‌های تجزیه طلب به وجود آمده است، از آب گل آلود ماهی بگیرند و با ایجاد درگیری در بین اپوزیسیون افکار عمومی را مشغول کند تا ضعف‌های حاکمیت از نظر‌ها دور شود و دردسر مخالفان به حداقل کاهش یابد. گروه‌های اپوزیسیون باید با هشیاری، تمام تلاش خود را بکنند که با گرفتار نشدن در دام این گونه ترفند‌ها، به سوی هدف مشترک که اعتلای ایران است، با رعایت حساسیت‌ها و خطوط قرمز حرکت کنند.

روی دیگر سکه تلف شدن توان و زمانی است که رسانه های اپوزیسیون و نیروهای فعال سیاسی و مدنی صرف موضع گیری نسبت به ادعاهای دروغین گروه های تجزیه طلب و همچنین رسانه های حامی حکومت می کنند. این مساله یکی دیگر از اهداف شومی است که هم تجزیه طلبان در جهت پررنگ کردن نام خود و هم رسانه های وابسته به حکومت با ایجاد شکاف و حساسیت بین گروه های مختلف اپوزیسیون دنبال می کنند.
این گونه بازی های دو پهلو تجزیه طلبان و رسانه های وابسته به حکومت ایران مانند تغذیه از سفره مشترکی است که با اشتباهات دستگاه قضایی جمهوری اسلامی مهیا گشته است. آنچه در این میان باید برای تمام افراد دلسوز مهم باشد، اهمیت دفاع از حقوق انسانی همه ایرانیان و در عین حال تلاش درسرافرازی این مرز و بوم است.