سازمان جوانان حزب پان ایرانیست فرا رسیدن روز دانشجو را گرامی می دارد

امسال برگزاری مراسم روز دانشجو دشوارتر از سالهای پیش و شرایط عمومی نامناسب تر شده است!واین امر بهایی است که دانشگاه و دانشجویان بدلیل مقاومت مدنی خود پرداخت می کنند و دیریست که اجازه ی گسترش و غلبه ی بی قید و شرط دیکتاتوری یا استبداد را نمی دهند و البته افق این مبارزه با همه ی دشواریها روشن می نماید.مبارزه ی ملی که یک سوی آن صنفی و سوی دیگر آن عمومی است:
الف-وجهی از مبارزه دانشجویان گرامی باید متوجه امور صنفی باشد:
1)هدف از تاسیس دانشگاه و نظام آموزشی منسجم، تولید دانش و آموزش مهارت بوده است که کارکردی نیز در حوزه ی جامعه پذیری با عنایت بر هشیاری ملی و اجتماعی در آن مستتر بوده است.جامعه جهت حرکت در مسیر درخشندگی و توسعه نیازمند دانش در بعد علوم کاربردی و فنی(طبیعی)و نیز علوم انسانی است.توسعه بدون بنیانهای نظری صحیح ممکن نیست و این مهم امری نیست که توسط بخش نامه یا قالبهای رسمی که مهر تایید قدرت و حکومت بر آن خوده باشد،تحقق یابد.علی رغم فقر نظری شدید در شاخه علوم انسانی،متاسفانه شاهد حمله سازمان یافته اهالی قدرت به این حوزه ی دانش هستیم.امروز برای فلسفه،مباحث نظری تاریخ،جامعه شناسی ،علوم سیاسی و …لباسی از پیش دوخته شده مهیا گشته تا با فشار و ضرب و زور بر قامت تعقل آزاد پوشانده شود.طبیعتا مقابله با این فرآیند یک مقاومت علمی و آگاهانه را می طلبد که تنها دانشگاه عرصه آن نمی تواند باشد بلکه ضروری است در جامعه و خارج از دانشگاه ،خانه ها و جاها بصورت آگاهانه به منزله حوزه ای از دانشگاه ،فضای خردورزی را بسط دهند و صیانت کنند تا مجالی برای گردهم آیی اهالی علم در آغوش جامعه فراهم شود و دانشجویان در دانشگاهها لازم است بصورت علمی به مقابله با یورش به ساحت علوم نظری بپردازند وهمزمان استادان خود را به تاسیس کرسی های علمی خارج از دانشگاه ،”در خانه ها و دیگر جاها”ترغیب کنند.
2)امروزه عمده ای از دانشجویان مستعد به سختی و با کوشش شبانه روزی به دانشگاه معتبر دولتی با ظرفیت بسیار پایین راه می یابند و مابقی در دانشگاه های پولی معتبر و یا غیر معتبر به تحصیل می پردازند.هزینه ی دانشگاه ها بسیار سنگین است و اغلب دانشجویان نگران شهریه های خود هستند.وضعیت خوابگاه -در صورت وجود-اغلب نامناسب و اجاره بهای مسکن در بیرون دانشگاه کمر شکن و کیفیت تغذیه اسف بار و قیمت مواد غذایی در بازار بسیار گران.متاسفانه با راه افتادن سازمان “تولید مدرک”به جای “تولید دانش”کیفیت علمی دانشگاه ها تحلیل رفته و این در حالی است که وضعیت بازار کار برای فارغ التحصیلان بحرانی و مدت طولانی نظام مقدس سربازی فاقد برنامه ،عمر بر باد ده است،و دست مزدها نسبت به هزینه زندگی و انتظارات، بسیار اندک و توازنی غیر قابل پذیرش میان توزیع ثروت و توزیع دانش برقرار است.غلبه بر همه ی این کاستی ها و دست کم اعتراض بر آن،یک سازماندهی دقیق مبتنی بر خط مشی صنفی با عنایت به ظرفیتهای حقوقی می طلبد .بدیهی است که مدیریت انحصاری و سیاسی امنیتی حاکم بر محیط های علمی خواهد کوشید این اعتراضات و کوششها را با علایم و مفاهیم امنیتی توضیح دهد تا به جای ورود به مباحث منطقی و علمی با تکیه بر اهرمهای قدرت امنیتی به پرسش ها پاسخ دهد،لذا این کوششها باید با تشکل دادن خود و حفظ چارچوبهای صنفی و ایجاد ظرفیت رسانه ای ،همکاری تعریف شده و ارگانیک با سازمانهای حقوقی مستقل برقرار کنند.
ب:مبارزه ی عمومی و شبکه ی هشیاری ملی.
مسیر تاریخی ما را سمت ناسیونالیسم و اراده ی ملی رسانده است و آئین حکمرانی تغییری ماهوی یافته و امور پیچیده ی ملی و انسانی امروز این سرزمین جز با دخالت موثر و مسوولانه ملی افراد جامعه تدبیر نخواهد شد.و این در حالیست که فرآیند تصغیر ،سعی در زدایش شان سیاسی و فاعلیت در صحنه ی سیاست از اهالی این سرزمین دارد ،اگر چه در ظاهر آهوگردانی می شود.جامعه ایرانی بطور عام و جامعه ی دانشگاهی و دانشجویان بصورت خاص هزینه ی سنگین در مسیر آزادی و صیانت  از اراده ی ملی و شان و فاعلیت سیاسی جامعه پرداخت کرده اند،بویژه آنکه “جامعه مدنی”و نهادهای موثر چونان احزاب بدلیل فشارهای امنیتی توان سازماندهی قدرتمند و منسجم را ندارند و از آنجائیکه دانشگاه محلی است که اجتماعی کوچک بصورت طبیعی در آن میسر می شود،مبارزه ی دانشجویی بیشتر نمود یافته و هزینه های سنگین نیز پرداخته شده است.ستاره دار شدن دانشجویان فعال،زندان،حمله به کوی دانشگاه و… از جمله موارد این هزینه های بوده است.
در این شرایط که انسداد سیاسی شدت یافته و سایه ی فضای امنیتی سنگین تر شده،روزنامه ها ی نیمه مستقل نیز زیر تیغ سانسور بی نظیری هستند،احزاب در پی دخالتها و دستکاریها و سرکوب امنیتی آسیب های جانکاه دیده اند و فضاهای مجازی مستقل با سد فیلترینگ مواجهند،دانشجویان می بایست شبکه ی آگاهی ملی تقویت و کارآمد سازند .
این شبکه ی هشیاری ملی مسیر مطالبات جامعه را روشن و درهدایت پتانسیل احساسی بالای جامعه موثر خواهد بود.دانشجویان می بایست با برگزیدن طریقه ای از زندگی که مردم در مراجعه به آنها بتوانند سازمان و ساختار اجتماعی را ارتقاءبخشند و با عمومیت بخشیدن به ارزشهایی که ضامن خیر جامعه و نیاز امروز است در اصلاح وضع اجتماعی نقشی موثر ایفاءکنند.گسترش شبکه ی آگاهی و هشیاری ملی ،مبارزه ی اجتماعی هدفمند و سرنوشت سازی است.علی رغم همه ی سختی و دشواریها از این مرحله باید بگذریم .
در این مبارزه ی بزرگ عالیترین درجات احترام قلبی خود را به آزادگان و مبارزان شکوه و شوکت ملی تقدیم می داریم و دست آنها را در این مبارزه می فشاریم.
پاینده ایران
سازمان جوانان حزب پان ایرانیست