تلاش عربستان و قطر برای ضربه زدن به ایران از طریق عراق
به گزارش سازمان جوانان پان ایرانیست به نقل از تابناک، در حالی که قرار است دور جدید انتخابات پارلمانی در عراق در سی‌ام آوریل برگزار شود، این کشور در ماه‌های اخیر با موج کم‌سابقه‌ای از خشونت‌ها روبه‌رو بوده که منشأ آن از یک سو گروه‌های افراط‌گرای بین‌المللی و از سوی دیگر، تلاش برخی کشورهای منطقه برای پیشبرد دستور کار ویژه خود در این کشور است.
بنا بر این گزارش، در همین راستا و در میانه تبلیغات انتخاباتی، یکی از مقامات محلی عراقی ضمن انتقاد از مداخله کشورهای منطقه در روند انتخابات، برخی نامزدهای مورد حمایت این گروه‌ها را حتی از سازمان تروریستی «داعش» نیز برای عراق خطرناک‌تر دانست.
به نوشته «العالم»، عدری الخدران، فرماندار شهر خالص در استان دیاله عراق گفت، برخی نامزد‌ها حتی داعش نیز خطرناک‌تر هستند، زیرا نماینده طرح فتنه‌انگیزی، تجزیه، خونریزی، خشونت و تخریب به شمار می‌روند.
وی با اشاره به اینکه کشورهای عربستان و قطر حامی این افراد هستند، افزود: «بنا بر اطلاعاتی که داریم، حمایت‌های مالی قطر و عربستان در حال سرازیر شدن برای حمایت از برخی نامزد‌ها (در انتخابات آتی پارلمانی) است؛ تا این افراد ابزار کسانی باشند که به دنبال ضربه زدن به عراق هستند».
گفتنی است، مهم‌ترین دستور کار این افراد و کشورهای حامی آن‌ها در عراق، تلاش برای تغییر آرایش سیاسی کنونی در این کشور و به عبارت دقیق‌تر، دور کردن عراق از محور شیعی در منطقه و همچنین ضربه زدن به منافع راهبردی ایران در این کشور است. این امر به ویژه با توجه به همسایگی عراق با سوریه و فعال شدن گروه‌های تروریستی فعال در سوریه در این کشور، اهمیتی بیش از پیش می‌یابد.
به هر حال، مجموعه عوامل داخلی و خارجی، اکنون عراق را به مرحله‌ای رسانده که برخی از تحلیلگران و ناظران حتی از احتمال فروپاشی دولت، تجزیه و درگیری‌های داخلی در آن خبر می‌دهند. در این زمینه نیز باید اشاره کرد که یکی از عوامل درگیری در این کشور، تشدید اختلافات مذهبی و فرقه‌ای، به ویژه میان شیعه و اهل سنت است که در نتیجه اقدامات برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس رخ داده و مدت‌هاست بر صحنه سیاسی عراق جدا تأثیرگذار بوده است.
نشریه آمریکایی «کریستین ساینس مانیتور» نیز به تازگی مطلبی را در همین زمینه منتشر کرده و می‌نویسد، در سراسر عراق، شکاف‌های جدیدی در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی در حال پدیدار شدن است؛ برای نمونه، استاندار نینوا در شمال عراق، خواستار ایجاد شرایط نیمه خودمختار در این استان است. از سوی دیگر، کرد‌ها نیز که رسماً خودمختار‌ند، روز به روز دامنه فعالیت خود را گسترش داده و مستقل از دولت مرکزی در بغداد، اقدام به برقراری روابط خارجی می‌کنند.
در استان «انبار» در غرب عراق، تظاهرات جمعیت‌های سنی مذهب علیه دولت مرکزی از حالت مسالمت‌آمیز خارج و به خشونت کشیده شده است. در «فلوجه» نیز درگیری‌ها طی ماه‌های اخیر شدید بوده و گروه‌های مختلف رو در روی یکدیگر قرار گرفته‌اند.
در این شرایط، هرچند بیشتر مردم عراق امیدوار‌ند یکپارچگی و وحدت کشورشان حفظ شود، این نگرانی نیز در میان برخی شکل گرفته که نیروهای گریز از مرکز خشونت و درگیری‌های فرقه‌ای و مذهبی، به «بالکانی شدن» (تجزیه) عراق منجر شود.
این در حالی است که وقوع چنین امری در عراق، می‌تواند تأثیرات بسیار مهمی بر منطقه خاورمیانه بر جای گذاشته و توازن قدرت در منطقه را دستخوش تغییر سازد؛ البته این همان چیزی است که کشورهایی چون عربستان سعودی و قطر به دنبال آن هستند.
به هر حال، در این شرایط مبهم و دشوار، انتخابات پارلمانی سی‌ام آوریل عراق، شاید جدی‌ترین نقطه امیدی باشد که می‌تواند وحدت ملی را در این کشور تضمین کرده و ثبات و آرامش را به آن بازگرداند. البته این در صورتی است که عراق بتواند از مرحله کنونی به سلامت گذشته و یک دولت وحدت ملی، مبتنی بر آرای مردم در انتخابات پارلمانی در این کشور شکل بگیرد که بتواند اقتدار خود را عملا در نقاط گوناگون عراق اعمال کند.
