آذربایجان و هویت ملی ایرانی

امیر علیزاده

منبع: تارنمای آذری ها

وقتی صفحات تاریخ را ورق میزنیم تاریخ و گذشته پرشکوه آذربایجان و رشادت های مردان و زنان این سرزمین را برای ایران شاهد میشویم,سردارانی همچون ستارخان, باقرخان, محمود خان ذوالفقار,ی شیخ محمد تقی خیابانی,رشدیه و صد ها تن دیگر که در راه وطن خواهی و حفظ ارزش های ملی,میهنی و مبازره با استبداد و استعمار جان خود را فدای این مرز و بوم کرده اند,قلم از بیان عضمت این بزرگوارن آذریبایجانی قاصر هست,هر چقدر بنویسیم و بگوییم کم و کمتر هست

آذربایجان در دیدگاه بسیاری از مورخان تاریخ سرزمین اصلی ایران (ایران ویچ) نام برده شده است,وقتی از نظر تارخی اسم این سرزمین را کالبدشکافی میکنیم به اسم های گذشته و تاریخی آن (آتروپاتگان)و پس از گذشت زمان به (آذربایگان) و نام امروزی آن (آذربایجان) بر میخوریم,بایگان به معنای نگهبان و آذربایگان به معنای نگهبان آتش هست,به دلیل کثرت و تعدد آتشکده های زرتشتی در آذربایجان,این سرزمین را به این نام خوانده اند,آتروپات نام پادشاهی از این سرزمین بوده که در زمان یورش اسکندر مقدونی از تبعین سلکویان سرباز زده و مانع از تسلیم سرزمین آذربایجان به مهاجمان گردیده است.
مردم آذربایجان از نظر تبار و ژن, از قوم ماد آریایی که شامل شمالغرب ایران (آذربایجان و کردستان)هست به حساب می آیند,آذربایجان جزو قلمرو ماد بوده است و آذربایجان و اوراتو را ماد کوچک مینامند,ماد های یکی از سه تیره آریایی بوده اند که به فلات ایران مهاجرت کرده اند و در شمال ایران ساکن شده و تمدن ماد آریایی را بنا نهاده اند,تاریخ نگاران و پژوهشگران نام آور بزرگ تاریخ جهان که غیر ایرانی هستند اشاره مستقیم به آریایی بودن ماد ها کرده اند,هرودوت در کتاب هفتم بند 62,موسی خورنی در کتاب اول بند 29 اشاره ای به آریایی بودن ماد ها کرده هست همچنین تاریخ ماد اثر دیاکانوف بررسی مفصلی در این زمینه کرده است,تا به امروز هیچ سند و مدرک معتبری از تاریخ ایران و ماد ها پیدا نشده است که آریایی بودن ماد ها را انکار کند و تحریف کند.
با یورش سلجوقیان به ایران,زبان مردم آذربایجان دگرگون شد,سال های 430 و 400 هجری نقطه عطفی در تاریخ زبان آذربایجان است چرا که با یورش ترکان سلجوقی به سرزمین آذربایجان زبان این منطقه تغییرات اساسی کرد,ترکان سلجوقی که توسط مورخان تاریخ به بیابان گرد ها و راهزنان معروف شده بودند از آسیای میانه آمدند و از ایران گذشتند و به آناتولی رسیدند,ترکان که سواران جنگی بودند همیشه بر خراسانیان دستبرد میزدند و به صورت گسترده و انبوه به سوی خراسان مهاجرت کردند و مردم خراسان از جانب شمال ایمنی نداشتند,نفوذ ترکان سلجوقی در آذربایجان بیش از سایر مناطق ایران بوده است,در کتاب آذری,زبان باستان آذربایجان اثر احمد کسروی نوشته شده است :طغرل یک بنیاد پادشاهی نهاد,روز به روز بر پهناوری خاک خود میافزود,آذربایجان به دست ترکان سلجوقی افتاد و چون آذربایجان چمن و چراگاه زیاد دارد برای زندگی چهار پایان سزاوارتر از سایر جاهاست,بی گمان ایل های ترک در اینجا فزون و فراوانتر گردیدند و رشته کار ها را به دست گرفتند,مردم بومی آذربایجان ناگزیر از رفت و آمد گفتگو بودند,پیداست کم کم گوش ها به زبان ترکی آشنا گردید و بیشتر مردم هر کس جمله هایی از آنها یاد گرفت.

با گذشت زمان نفوذ زبان ترکی در آذربایجان بیشتر و بیشتر شد تا جایی که اسامی مکان ها و رود ها و.. با دستور پادشاهان سلجوقی از فارسی پهلوی به ترکی تغییر یافت و حال یک سوال مطرح هست,قبل از یورش ترکان سلجوقی به آذربایجان زبان این منطقه چی بود؟ در پاسخ به سوال ویلادمیر مینوسکی,خاور شناس معروف,مقاله ای در مورد حوادث زمان بابک خرمدین “پاپک خرمدین” دارد,و در آن چنین مینویسد : جغرافیا نویسان تازی”عرب” معتقدند که هنوز در حوالی بردعه”پیروز آباد” به زبان (آرانی)سخن میگفته اند
تاریخ شناس نام آور خاورمیانه ,اسطخری در کتاب صور الاقلیم نوشته است الران “آران” از باب والاباب”دربند” تا تفلیس است,من اردبیل هزار و چهل مانند من شیراز است مگر آنکه باب شیراز,من در اردبیل رطل میگویند و زبان آران و آذربایگان و ارمنستان فارسی و تازی است.
همانطور که مشاهده میکنید در زمان بابک خرمدین (203 هجری) زبان رایج در آذربایجان زبان آذری “ارانی”بوده است.
نقش آذربایجان در شکل گیری تمدن و تاریخ ایران به حدی است که اگر آذربایجان را از سرزمین مادریش جدا کنیم,هویت ملی و ایرانی آن در هم شکسته خواهد شد. آذربایجان همواره در طول تاریخ جزئی از قلمرو و فلات ایران بزرگ بوده و نقش بسیار مهمی در حفظ استقلال ایران زمین ایفا نموده است,آذربایجان و طبرستان خود مناطقی بودند که در مقابل یورش اعراب بسیار مقاومت کردند,پیوند های دینی و فرهنگی و زبانی مردم آذربایجان و ایران خاص در دوران باستان انکار ناپذیر است.
همانطور که اشاره کردم میهن دوستی و وطن خواهی آذربایجانی ها در طول تاریخ بزرگ ایران غیر قابل انکار است,مردمانی که همیشه در طول تاریخ حافظ اتحاد ملی بین اقوام ایرانی تبار بودند و هستند و خواهند موند. این اتحاد ملی بین اقوام ایرانی تبار همیشه خاری بوده در چشم استعمارگران و دشمنان این مرز و بوم,بنابرین برای تخریب کردن این پیوند ناگسستنی تمام تلاش خود را میکنند تا به هدف شومشان”تجزیه ایران” و “تشکیل خاورمیانه جدید”برسند
در یادداشت آینده ام به ماهیت و عملکرد دشمنان ایران مخصوصا “گروهک پانترکیسم”  خواهم پرداخت.