نوروز 1390 خورشیدی بر ملت بزرگ ایران فرخنده باد

ای خدایی که از برترین برتریها به برترین برتری. .به تو نماز آوریم .به تو نیاز آوریم ،تا هرآن کس که سالها بر او گذشته و در آستان سالی نو به پیشگاه پر شکوه تو برپاست،به بزرگی خود،به آن شگرف نیروی خود راهبر شوی تا رخ نپوشی تو ای برترین بزرگ . ای زورمندترین توانا، ای زیباترین هستی که چون تو رخ پوشی دیگر ما خود نبینیم . ای زهر چه برتر .تو خودمایی که خدایی تو خدایی که خود مایی
تو رخ پوشی چه باشیم.چو رخ پوشیم چه باشی . بی تو نه بزرگی هست که بزرگترین نیست ، نه زیبایی هست که زیباترین نیست ، نه راستی هست که راسترین نیست
خدا با ما باش . توهمه چیزی باش که چیزی باشیم
***
تا ایران باشد تا ایران باشد تا ایران باشد
ایران که جایگاه شناسایی توست .ایران که جای فرهنگهاست . ایران که جای مردهاست . تو در ایرانی و ما در ایران ….گر ایران نباشد دیگر…دیگر تا زیبایی پرستیم ، تا نیکی آموزیم ،تا دوست بداریم ،تا مهر ورزیم .چون مهر به گلها، به سبزه ها، به گیاهان ،به جانداران، به زیبایان

تا مهر پرستیم . مهر زیبا و رخشان را . مهر پاسدار پیمانها را . مهر پاسبان دودمان ها را . مهر پیروزگر سپاهیان را .مهر هستی بخش ایران را. تا خوب باشیم :چون دریا ،به خروشیدن .جوشیدن و بودن،به کوشیدن و رفتن و نیاسودن
چون کوه ، به آرامی و سنگینی و شکوه ، به بلندی ، به سرکشی چون شیر که به نیروی بسیار غرش به نرمی کنیم . چون شاهین که فراز دوست باشیم و نیلگونی آسمان پرست . چون سرو راست و چون شراب خندان
***
دیگر تا بجنگیم .. که تو به ما هستی داده ای .باید که باشیم .که توخواسته ای .باید که بجنگیم تا باشیم
تا بسازیم . بیافرینیم . آفرینش از آفریدنی است همیشه و بی ایست . آن هستی که هست و به جنگ است . آفریدن است ، ای آفریدگار و ما که هستیم .آفریده ای هستیم و چون خواهیم باشیم . جنگند ه ای آفریدگار
بجنگ آفرین که به جنگ است جهان آفرین.به ما آفرین که بجنگیم همچنان
دیگر تا به راه نیاکان باشیم و بیاد نیاکان .تا چون بفرودگان بفراز آیند و بر ما نگرند .نگران نشوند بدانند که به خوی ایشانیم و به سوی ایشان .به نیکی یادشان کنیم و بکوشش یادشان در جهان بر جای داریم . دیگر تا شاد باشیم به هرکار پیروز باشیم به هر پیکار سرباز باشیم به جنگی مدام به راه ایران .