سردی بی‌سابقه انتخابات ریاست جمهوری: کاندیدا‌ها سر همدیگر را می‌تراشند

در شرایطی کم سابقه در طول ۲۰ سال گذشته و انتخابات‌های ریاست جمهوری در کشور، فضای سیاسی در میان نخبگان و افکارعمومی نسبت به انتخابات به شدت بی‌تفاوت و سرد است وکاندیداهای پرشمار مبتلا به بیماری احساس تکلیف نیز نتوانسته‌اند این تنور یخ زده را گرم کنند.

به گزارش بازتاب، فضای سیاسی کشور داغ‌ترین و با نشاط‌ترین دوره خود را هر هشت سال یک بار در زمان پایان دوره دوم رییس جمهور تجربه می‌کرد. تجربه انتخابات هفتیمن دوره ریاست جمهوری در سال ۱۳۷۶ و همچنین نهمین دوره در سال ۱۳۸۴ یادآور این شرایط بود. انتخابات ۱۳۸۸ نیز که یکی از پویا‌ترین رخدادهای سیاسی در تاریخ ایران بود نیز تنها ۴ سال قبل رخ داد، اما در شرایط فعلی و تنها در فاصله سه ماه تا روز برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، گویی گرد مرگ بر فضای سیاسی جامعه پاشیده شده است.

حدود ۲۰ کاندیدا که تا کنون احساس تکلیف کرده و به صحنه آمده‌اند نیز به رغم زدن ستاد و تبلیغات و برگزاری جلسات پرهزینه، نتوانسته‌اند تنور انتخابات را گرم کنند و بی‌تفاوتی عجیب، بی‌سابقه و خطرناکی در میان مردم نسبت به انتخابات و ناامیدی نسبت به رخ دادن تحولی مثبت در آینده کشور دیده می‌شود.

این شرایط که با وضعیت مطلوب و مورد انتظار نظام و دلسوزان کشور، مبنی بر مشارکت حداکثری مردم در انتخابات و نشان دادن پشتوانه مردمی نظام به دشمنان خارجی فاصله زیادی دارد، به شدت نگران کننده است و اگرشرایط به همین شکل پیش برود، احتمال دارد فضای انتخابات ریاست جمهوری حتی از انتخابات مجلس که جذابیتی محلی و منطقه‌ای دارد نیز سرد‌تر باشد.

در همین حال، در غیاب کاندیداهای واقعی و طراز اول اصلاح طلب و فراجناحی، تقریبا همه کاندیدای موجود غیر از مشایی، تمرکز خود را بر حمله به احمدی‌نژاد و تا حدی هم «فتنه» صرف کرده‌اند، اما احمدی‌نژاد و مشایی نیز به جای دفاع از وضع موجود، سایر ارکان نظام را به چالش کشیده‌اند. عجیب آنکه در این شرایط که همه کاندیدا‌ها وضع موجود را به چالش کشیده و خود را خواهان تغییر نشان می‌دهند، مردم که به شدت از این وضعیت ناراضی هستند، کوچک‌ترین استقبال و توجهی به کاندیدا‌ها نکرده‌اند.

به نظر می‌رسد این واکنش مردم نشان دهنده آن است که افکار عمومی در واقع همین چهره‌های امروز منتقدشده اصولگرا و اصلاح طلبان بدلی را مسبب وضع موجود می‌داند و از این رو انتقادات آنان را صادقانه ندانسته و وعده‌های آنان برای تغییر وضع موجود را پوچ ارزیابی می‌کند.

مقایسه سفرهای استانی ناطق نوری و سید محمد خاتمی در بهمن و اسفند سال ۱۳۷۶، و سفرهای کاندیدا‌ها در زمستان ۱۳۸۴ و حتی رقابت‌های شدید درون جناحی در سال ۸۴ و اواخر ۸۷، با رکود فعلی و جمع کردن سیاهی لشگر از سوی ستادکاندیدا‌ها برای پرکردن سالن و استقبال صوری از این افراد، نشان دهنده وخامت وضعیت انتخابات می‌باشد. به نظر می‌رسد افکارعمومی از یک سو به شدت درگیر التهابات اقتصادی و مشکلات معیشتی است و از سوی دیگر در شرایط فعلی ۲۰ کاندیدای فعال فعلی در صحنه انتخابات را لقمه‌ای از یک جنس می‌داند که در سایز‌ها ورنگ بندی‌های مختلف برای مردم گرفته شده است.