دیدگاهی پیرامون مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری 

یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هفته آینده برگزار می شود. شرکت یا عدم شرکت در انتخابات ریاست جمهوری، با توجه به شرایط خطیر کشور از نظر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در داخل و همچنین وجود پرونده های بین المللی علیه ایران مباحث زیادی را در پی داشته است. 

سازمان جوانان حزب پان ایرانیست به دلیل اعتقاد و پایبندی به آزادی بیان و اندیشه به انتشار آرا و نظرات اعضا و هوادارن محترم در این زمینه می پردازد. 

آنچه در ادامه می خوانید، متن ارسالی یکی از هموندان حزبی از استان خوزستان است که نظرات خود را در مورد مشارکت در انتخابات تشریح کرده است. قابل ذکر است متن زیر نظر نویسنده است و موضع رسمی حزب پان ایرانیست نمی باشد و به جهت تقویت تضارب آرا در تارنمای سازمان جوانان حزب پان ایرانیست منتشر می گردد. 

به برنامه رای دهیم نه به فرد

به دریا غلت و با موجش درآویز              حیات جاودان اندر ستیز است

1 – با بررسی و ارزیابی و سنجش کشورهای توسعه یافته و دلایل توسعه یافتگی آنان می توان دریافت یکی از مهمترین دلایل توسعه یافتگی آنان تقدم برنامه و داشتن برنامه منسجم و عملیاتی بر فرد محوری است.

2- در تمام کشورهای توسعه یافته و دموکراسی محور ، انتخابات یک فرصت برای تمرین تجلی و حضور اراده آزاد افراد است و دموکراسی جز از طریق روش های مسالمت آمیز و تدریجی و پرهیز از شعارگرایی و افراط گرایی بدست نمی آید. لذا نمی توان و نباید با شعار و ذهنیت مبتنی بر خیال و توهم افراد را به سادگی از این حق سرنوشت ساز دلسرد نمود .

هیچ فرد و سیستم مطلقه ای با خیال اندیشی و کنار نشستن و تماشا کردن افراد آن جامعه تن به تغییر شرایط نمی دهد. دموکراسی و توسعه با نزدیک شدن گروههای نخبگان ابزاری و نخبگان فکری امکان بسط و رشد می یابد.

3- حوزه سیاست در کشور ایران حوزه احتمالات است و نه یقین . هر تصمیم و پیش بینی که دراین مسیر انجام می شود جز احتمال با ضریب درصد نیست و هرگز نباید در دام و توهم قطعی  بودن نظر و ایده خاص گرفتار شد.

4- تحریم انتخابات یا انگیزه تحریم و تشویق به تحریم انتخابات با فهم و درک بند 2 و 3 در واقع نه عقلانی است و نه منطقی . تحریم انتخابات جز تماشاچی شدن و حاشیه نشینی و بدتر شدن وضع موجود هیچ ثمره ای ندارد .

5- افراد و گروههایی که در برابر شرکت در انتخابات بحث تحریم را مطرح می کنند یکی از انگیزه های خود را عدم مشروعیت به رژیم می دانند و بر این طبل دائما می کوبند.

حال پرسش این است که اگرمساله مشروعیت حاکمیت باشد چرا نهادهای قدرت در داخل کشور اجازه نمی دهند که افرادی مانند خاتمی و دیگران در عرصه رقابت شرکت کنند تا میزان مشروعیت خود را بالا برده و نقشه گروه ها و دشمنان خود را نقش بر آب کنند؟

آیا این دوستان می توانند پاسخی منطقی و بدور از احساس به این سوال بدهند که اگر بنا بر مشروعیت بود و بس ، پس چرا توپخانه تهمت و تخریب کیهان دمی از کار نمی افتد ؟

آیا طرح این شعار جز بازی در زمین امثال شریعتمداری نیست که با این حربه شما را از پای صندوق های رای دور کنند تا به وضعیت کنونی ادامه دهند؟

6- راه ما و مسیر ما هرگز از مسیر انقلاب سیاسی و براندازی و خشونت نمی گذرد!

 هر گروه و طبقه و صنفی که در ذهنیت آشکار و پنهان خود در این سوداست ، ما را با او سودای شراب نیست . ضمن آنکه آن گروه از دوستان در این 34 سال که از حاکمیت جمهوری اسلامی می گذرد ، هیچگاه طرح و آلترناتیو خود را مطرح نکرده اند که از چه طریقی خواهان رسیدن به آرمانها و اهداف خود هستند ؟!

7-اگر معتقد و باورمندیم که دموکراسی جز از طریق اصلاح تدریجی و پرهیز از عوام گرایی و شعارزدگی بدست نمی آید باید به قول خواجه دست به کاری زد که غصه یا به سرآید و یا غصه اش کمتر شود.

خطر جنگ و تحریم لحظه ای اجازه آرامش ذهنی و روانی اش را از سر ما بر نمی آورد،باید با پرهیز از حرف های مبهم و کلی گویی ، احتمال تحریم و جنگ را پایین آورد .مبادا بعنوان تماشاچیان صحنه  حوادث ایران آنگاه به خود آییم که در خرد کننده ترین شرایط مجبوربه پذیرش قطع نامه ای صلح آمیز و یا حمله نظامی محدود یا نا محدود به سرزمین مان باشیم .

8- هیچ کشور بسته و دارای قدرت مطلقه در شرایط سخت و بحرانی تضعیف و لرزان نمی شود.

(باید دست از این توهم برداشت.) حضور 8 ساله احمدی نژاد بر خلاف تصور عوامانه هیچ دستاورد مطلوبی از جهت تضعیف نظام به همراه نداشت است. امروزه تمام نهادهای موازی و سرکوب گر ، قدرتمندتر از پیش هستند.

حضور آنها در تمام عرصه های سیاسی و اقتصادی پررنگ تر از قبل شده است. همه نهاد های مدنی و اصناف و طبقات میانجی یا حذف شده اند یا به حاشیه رانده شده اند. مطالعه جامعه شناختی تمامی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نشان می دهد که مسیر دشوار دموکراسی با رشد و تقویت نهاد ها بدست می آید .

9- با مطالعه تمامی بند های گفته شده بر این اعتقادیم تحریم و عدم شرکت در انتخابات ادامه وضعیت کنونی و تحمل شرایط به مراتب سخت تر از وضعیت کنونی است . تحریم انتخابات یعنی ادامه تحریم  و وضعیت امنیتی در داخل.

تحریم یعنی تعطیلی نهادها و میانجی هایی که راه دموکراسی را در کشور هموار می کنند . تحریم یعنی اجازه دادن به نهاد ها و تشکیلات تمامیت خواه برای پیش بردن اهداف خود. تحریم یعنی ادامه اخراج و مهاجرت جمعی دیگر از استاد ها و نخبگان این کشور.

تحریم یعنی ادامه فقر و فحشا در کشور. تحریم یعنی تعطیلی بخش خصوصی و در مقابل رواج و گسترش گداپروری و روحیه گداصفتی در جامعه . تحریم یعنی بالا بردن درصد ورشکستگی بانکها و نهاد های مالی کشور.