عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی...!

فرهاد باغبانی

هیچ معلوم نیست چه کسانی و چه دستانی در کار بودند که «یوسف عزیزی بنی طرف» را با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی آن هم در چند سال پیش که مبلغ هنگفتی بود و با توجه به اقداماتی که بر علیه تمامیت ارضی ایران اعمال می‌کرد از ایران فراری داده وی را بر صندلی قرمز برنامه پرگار نشاندند.

چندی پیش بنی طرف در پاسخی به نقدهای نگارنده بر دیدگاهای ایشان و از روی عصبیت قومی و قبیله‌ای بدون در نظر گرفتن شرافت قلمی که می‌نویسد و وجدان کاری وادعای روشنفکری خطاب به نگارند با مظلوم نمایی در سایت وصفحه فیس بوک خود می‌نویسد: پس ازحمله چند روز پیش عناصر اطلاعاتی سایت «خوز بلاگ»، اینک حزب فاشیستی پان ایرانیست! مرا هدف قرارداده است. حزبی که عناصرش در اهواز با مدارای همین اطلاعاتی‌ها، علناً فعالیت می‌کنند، درصورتی که جوانان فعال مدنی و فرهنگی عرب، زندانی می‌شوند و درمعرض اعدام قراردارند. من از آزادیخواهان همه ملیت‌ها در ایران تقاضا دارم برای دفاع از برنامه مصاحبه‌ام در «صفحه آخر» و در پاسخ به شانتاژ نژادپرستان، نظر خود را در صفحه فیسبوک «صفحه آخر» بنویسند و از حق، برابری و عدالت قومی در ایران دفاع کنند تا تلویزیون صدای آمریکا در برابر این فاشیست‌ها عقب نشینی نکند. حال معنی «دموکراسی وحقوق بشر» از دیدگاه ناسیونالیست‌های افراطی رافهمیدیم. آنان حتی اظهارنظر مرا به مدت ربع ساعت در این برنامه تحمل نکردند»

هفدهم دی ماه، روز آزادی زن ایرانی

تیرداد بنکدار

رضاشاه پهلوی قطعاً به لحاظ باورهای اخلاقی -به سان اکثریت مطلق ایرانیان آن روزگار- فردی سنت گرا بوده است، اما اینکه وی دارای این شجاعت قابل تحسین هم بود که علی رغم باورهای سنتی خود، اقدام به صدور فرمان کشف حجاب کند، ناشی از تمایلات و باورهای ترقیخواهانه وی در حوزۀ اجتماعی بود. این در مورد روشنفکران و نخبگان متجددی هم که به هر نحوی در این مورد، ایفای نقش کردند، صدق می‌کند.

متجددین یا نوگرایان، دیری بود که ضرورت کشف حجاب را برای بازگرداندن نیمی از باشندگان جامعه -یعنی زنان- به حوزۀ عمومی دریافته بودند و برایشان، این ضرورت امری محرز بود. رضاشاه نیز بر خلاف باور‌ها و ارزشهای سنتی که خود شخصاً به آن‌ها پایبند بود، به طرز شگفت انگیزی در این مورد هم -به سان بسیاری از موارد دیگر- بر نقش تحوّل ساز خود در تاریخ ایران آگاهی داشت و احتمالا به همین دلیل، پیشگام اقدامی شد که با باورهای خودش به عنوان یک مرد سنتی، در تضاد قرار می‌گرفت. چنان که نقل است که وی خود با گریه، حجاب از سر همسران و دختران خود برداشت و آن‌ها را در انظار عمومی ظاهر کرد.

نگاهی به چالش‌های فراروی پارسی‌ دری در افغانستان

نجم کاویانی 

زبانِ فارسی‌دری، امروز با چالش‌هایی [۱] جدی در افغانستان روبه‌رو است و آسیب‌هایی آن را تهدید می‌کند. اما با براندازی امارتِ اسلامی طالبان در ١٣٨٠خ/ ٢٠٠١م، خطر جدی که زبانِ فارسی‌دری را تهدید می‌کرد، تا حدی کنار زده شد و زبانِ فارسی در این سال‌های پسین، به‌رغم چالش‌هایی جدی، شاهد دگرگونی‌ها و پیشرفت‌های با

اهمیتی در مرزوبوم ما بوده است. در آغاز اشاره‌هایی به این پیشرفت‌ها می‌کنم و در پی آن، نگاهی به مهم‌ترین چالش‌ها و ناهنجاری‌های ‌فرا‌روی زبانِ ‌فارسی‌دری می‌اندازم.

به باور من پیشرفت‌های زبانِ فارسی‌دری در این سال‌های پسین عبارت‌‌اند از:

 ناسیونالیسم قومی در قفقاز جنوبی و تاثیر آن بر امنیت منطقه

مرکز بین المللی صلح- منازعات و درگیری‌های قومی در سراسر جهان یکی از فاکتورهای مهم به تهدید صلح و امنیت بین المللی و منطقه‌ای بوده است. از حدود ۸۰۰ گروه قومی و اقلیت مهم در جهان ۲۸۵ گروه از دهه ۱۹۵۰ به بعد از نظر سیاسی فعال بوده‌اند. ۷۰ مورد از این گروه‌ها، درگیر فعالیت‌ها و سیاست‌های خشونت آمیز و مسلحانه در سراسر جهان شدند. این گروه‌های مسلحانه سالیان متمادی به صورت سرسختانه در برابر استقرار صلح مقاومت کردند و از این تعداد فقط شش مورد به سطح مبارزه مدنی و غیر خوشنت آمیز روی آوردند (۱).

منطقه قفقاز به دلیل وجود حدود ۵۰ گروه قومی-فرقه‌ای با تمایزهای فراوان و مذاهب مختلف از اهمیت زیادی برای بحث قومیت‌ها برخوردار می‌باشد. اختلافات‌ قومی یکی از دلایل اصلی بروز مناقشات و بحران‌ها در قفقاز پس از فروپاشی شوروی‌ بود است. بسیاری از اندیشمندان معتقدند که قرن ۲۱ همانند قرن گذشته عرصه‌ تعارضات و تنازعات قومی خواهد بود و احتمالا در آینده بحران‌های قومی و هویتی‌ گسترش خواهد یافت و نظام بین الملل با منازعات و تحولات سیاسی-امنیتی بیشتری‌ مواجه خواهد شد (۲).